Wydziału Inżynierii położony tuż przy ruchliwej ulicy był betonowym pustym placem. Dzięki projektowi zamienił się w plac miejski. Stara nawierzchnia z brzydkich płyt betonowych zastąpiona została przez granitowe płyty ujęte w klinkierowe ramy. Wzór nawierzchni nawiązuje do rytmu okien na elewacji budynku. W nawierzchni stworzone zostały wyspy z roślin. Wpisane w owale niewielkie pagórki porośnięte kosodrzewiną, wysokimi trawami i dereniami.

Dodana została mała architektura – metalowe podpory pod pnącza, ławki i kosze na śmieci. Wieczorem plac rozjaśniają lampy podświetlające nawierzchnię i rośliny.